Dede Sefer AKDOĞAN-Dostum Güvercin

Dede Sefer AKDOĞAN

DOSTUM GÜVERCİN

Bir akşam üstü

Gökyüzü kızıla çalarken

Hacı Bayram-ı Veli ile hasbihâlden sonra...

Yaklaşmakta olan felaketi haber veren

Tedirgin bir sıkıntı içimde

Bir Oğuz ozanının sazının sesi kulağımda

Yeri yüreğime dar,

Yakılan ağıtlar bana gülünç gelirdi

Ağlamalar dayanılmaz

Sonra utanırdım kendimden

Güvercinden de utanırdım

Deli derler adama, güvercinden dost mu olur?

Utanırdım, hem kendimden hem güvercinden

Geçmeyegör mahallemizin içinden

Geçilmezdi hem periden hem cinden

Periler beni sevmezdi

Ben de hoşlanmazdım cinden

Derken

Güvercin havalandı

Tam göremedim ama

Hz. Adem'in yıkık damının önünden

Gitme dedim kuş, vakit daha erken

Derken uçtu, gitti güvercin

Bir de eşi varmış

Mağripten Maşrıka göçerken

Komşu köyün zalim avcıları

Vurmuşlar onu

İşte böyle olmuş sonu

Durmuş, Hz. Adem'in yıkık damını mesken tutmuş

Kırk gün kırk gece yas tutmuş

Karalar bağlamış

Saymamış, kaç gece ağlamış

Yolunu şaşırmış, kendini unutmuş

Derken

Biz, erenlerle söyleşirken

Avcılar gelir, dediler

Çok geçmedi, geldiler

Ah benim dostum güvercin

Nereye gidersin?

Seni de vurmasınlar?

Derken bir ses

Yüreğim hopladı, kesildi nefes

Ölümün sesini duydu herkes

Bilerek gittin

Ah benim dostum güvercin.