Muhammet Baran ASLAN - Yazmak

Muhammet Baran ASLAN (BARANÎ) 

- YAZMAK –

     Uykusuz kaldığım geceler olur. Uykuyu aradığım, arayıp da bulamadığım geceler... O zaman yakarım gece lambasını, açarım bir müzik ve alırım kâğıt-kalemi elime. Ne kadar sıradan değil mi. Öyle ama ne yapayım. Ben sıradan bir adamım. Ama bu sıradanlık ilk harfi yazana kadardır. O ilk harf gelince yalnız bırakmak olmaz, devamı da gelir elbet. İşte o zaman ben milyarlarca insanın katrilyonlarca varlık üzerine ürettiği düşünce baloncukları, mefhum kareleri (siz buna fotoğraf diyorsunuz), kelimeler, kökler ve mefkûreler arasında gezinirim. Bazen överim en ufak rüzgârla ters yüz olacak, can çekişecek bir çiçeği... Bazen de tenkit ederim siluetleri dağlara taşlara kazınan, dışı hoş içi boş adamları!  Zihnime değer bazı yazılarım. Bazı kelimelerime ise his yüklüdür. Gözlerimin yaşardığı zamanlar da olur. Dudaklarımın hoş kıvrımlarla güldüğü de... Kâh gezerim Şarki Türkistan yaylarında. Kâh eserim Kazablanka’nın kesme taştan mürekkep sokaklarında. Bir engele takılıp uçuşa geçtiğim de olur. Ağır ağır çıkarken zirvelere açılan merdivenleri sendeleyip dibi boyladığımda. Yani anlayacağınız dört duvar arasında yaşarım en güzel seyahatlerimi. Evet, fikri sancılar, kalbi acılar da yaşarım. Ama o da bu işin tuzu, biberi…

     Peki, siz neden yazmaya cesaret etmiyorsunuz? Kusursuz olmasına veya dergi sayfalarında boy göstermesine gerek yok. Sadece siz okuyun, sadece siz bilin ama dökün içinizi kâğıtlara. Hatıralar biriktirin. Veya bir faydanız dokunsun insanlığa. Hayvanlardan, ağaçlardan, tabiattan bahsedin. Çocuklarınıza nasihatler verin. Ne kadar kötü olursa olsun hissederek yazın. Parmak uçlarınız yana yana, göğüs kafesiniz darala darala yazın. Ama yazın. Ve son noktayı koyduğunuzda yazdığınız ayrılık mektubu da olsa derin bir nefes alıp gülümsemeyi unutmayın.

#MBA ( Tüm hakları mahfuzdur.)