Sena KUNT-Telveden Evvelsi

 Sena KUNT

TELVEDEN EVVELSİ 

Gelmiş olma ihtimalim bile gözlerimi aniden değil yavaşça çevirmemi getiriyor. Nedir bu gel-git… Aynaya baktığımda yapılacak daha doğrusu ertelenmiş işleri hatırlayarak allığa şans vermeyi bırakıyorum. Elmacık kemikleri kızarmayalı çok oldu. Bu donuk bakış, boyunluk takmayı getirecek yakında. Hâlbuki yağlı saçlarına dokunsan ne olurdu ki… Yahut içeride inleyen hastaya bir dua edivermenin huzurunu yaşasan… İçten sevinç coşkusunun üstüne hangi saman tozları geldi, ne zaman, bilmiyorum. Kimseye de veremem hesabını. Sadece akışta ol istiyorum. Ne o, yine bir buyruk! Sen istiyorsun diye mutlu olmalıyım değil mi? Sırf listeye tik atalım, bugün de ajandayı doldurduk demek için… Ama ben hüznünü dibine kadar yaşayanlardanım, böyle ten rengi rujunu yanağına sürenlerden değil… Solgunsam bu, benim. Örtmem ancak arada kalmaya tahammülüm yok. Ne olur ki ney sesini işitsem, acizliğimi döksem inci inci… Sonrasında gerdanıma mercan takayım diye değil ve belki bu iyi olabilir ama öyle ki içimden taşıyorum su misali… Toplanan yakarışlar ya da susulan o kekremsi uyku bir sis olup yükseldi şimdi, kokusu burnumda. Hayır, bu kez dokunmaya cesaretim var, solumaya da… Geçiciliği bu hisse alışmaktan geliyorsa istemem. Kömür gözlerini devirme, akıbeti hayırdır zira… Kesinliği meçhulken keskin uğultu bürümüş zihnimi. Yavaş yavaş geçiyor, gideni tutmak isterken az önceki neydi diyesim var. Öyle ki günlüğümün son cümleleri erken kalktığıma dalalet ediyor. O değişmeyeceğine göre geceyi iyi geçirsem temennisi söz konusu. Eyvah! Saat de yarım olmuş ya keşke uyusam şuracıkta. Yatmadan evvel yapacaklarım vardı ya aman neyse, yarın ne güne duruyor? Hem bugün öyle karmaşıktı ki akıl sağlığım yerinde ya gerisi boş. Öyle cidden ya vallahi hatta hakikaten…

 

07.12.2020, 00.44