Dede Sefer AKDOĞAN-Haykırış

   Dede Sefer AKDOĞAN

 

HAYKIRIŞ

Onu öz evladının yıkamamışsa kanı,

Bir ana onun için yolmamışsa saçını,

Bir yâr akıtmamışsa hiç gözünün yaşını,

Hiç de vatan değildir çorak toprağın adı.

 

Zalimin kırbacının altındaysa mazlumlar,

Ediliyorsa güzel vatanları tarumar,

Ayaklar altındaysa haysiyet ve namuslar,

Hiç de istiklal değil, boşa bu haykırışlar…

 

Bu akın akın akan Sakarya durulur mu?

Ya Fırat’ın suyuna pranga vurulur mu?

Bir biz durulmayız biz, bir de sen deli Fırat!

Esaret zincirini sök şu bağrından; kır, at!

Ne zaman Sakarya, Ceyhun’un sesi olur,

Seyhun ise Fırat’ın büyük abisi olur,

Orhun Nehri hepsinin güzel annesi olur,

İşte böyle bir zaman istiklal anlam bulur.

Bir nesil doğacak ve anlayacak melali,

Karıştırmayacak hiç haram ile helali,

Dilde, fikirde, işte ezecek inhilali,

Her zaman haykıracak gür sesle istiklali!

Bir ateştir yanacak, bir kandır kaynayacak,

Kalplerin zerresinde tereddüt olmayacak.

Daima ağızlarda bir zafer türküsüdür;

Kalplerde süveydadır, o, Türk’ün ülküsüdür.

Bozkırın ortasında bir haykırış duyuldu,

Bu kutlu haykırışla yüce sema oyuldu.

Yıldızlar titredi ve sarsıldı beyaz hilal,

Asla terennüm değil, bir haykırış istiklal!