Bilge Deniz BEDİR-Beyaz Bir Sayfa Değil de Rengarenk Bir Sayfa Açsak

 Bilge Deniz BEDİR

BEYAZ BİR SAYFA DEĞİL DE RENGARENK BİR SAYFA AÇSAK

 Doğduğumuz gün bize bir tuval veriliyor ve biz bu tuvale olanca gücümüzle bir şeyler karalıyoruz. Bazılarımız tuval kirlenmesin diye var gücüyle beyaz boyaya saldırıyor, bazılarımız ise siyah boyayla cebelleşiyoruz. Hayatın her evresinde bir renk katıyoruz oraya. Maviler, sarılar, morlarla desenler çiziyoruz; tepeye bir güneş yanına da bir bulut konduruyoruz. Her duyguyu başka bir renkle şekillendiriyor aslında hiç olmayan desenler koyuyoruz ortaya. Hepimizin tuvali uzaktan aynı gibi ama içine girdiğin zaman boyaların altında ne renkler çıkıyor. Biz ha bir taraftan tuvale fırça darbeleri indiriyor, asla eserimize uzaktan bakmıyoruz. Öyle ki artık beyaz yeri göremediğimizde panikliyor, yeni bir tuval istiyoruz ya da boyaları ortadan kaldırmak. Tuvaline dokunmamış bembeyaz bırakmış olanların tuvalini kıskanıyor ve farkına varmadan siyaha bulanıyoruz. Fark edemiyoruz dışardan tuvalin güzelliğini, fark edemiyoruz karşıdaki sanatçının tuvalimize çizdiği çiçekleri ya da yılanları; bembeyaz tuvallerdeki görünmez gözyaşlarını. Yeni sayfa istemek yerine tuvalin karşısına mı geçsek? Beyaz bir sayfa değil de rengarenk sayfanın içini yeni desenlerle mi donatsak? Hiçbir güzellik gayemiz olmadan mutlu olduğumuz şekliyle mi o tabloyu duvara asıp yolumuza devam etsek? Böylesi daha huzurlu olmaz mı? O zaman da pişmanlıklarımız olur mu ki? Korkularımız ? Güler geçeriz biz de renklerin ahengiyle dans eder boyaları tekrar boca ederiz, belli mi olur belki yeni bir renk keşfederiz.