Ece KELEŞ-Tanımlanamayanlar

 Ece Keleş

TANIMLANAMAYANLAR

 

Baktığım her yüzden ben bu yüze hiç bakmadım dermişçesine siliyorum anıları.
Sahte suratların, sahte dünlerin peşimi bıraktığı bir yeri soruyorum rençberlere.
O sahte kimliklerin ardında cesur bir yürek arıyorum.
Atılan o güçsüz, o sinsi kahkahaların arasında kaşlarım çatım çatım çatılıyor.
Gidiyorum buralardan.
Gölgeme hapis, kitap sahifelerinin arasında gezdiriyorum kayıp duygularımı.
Duyguları adeta medcezir gibi çekilmiş insanların arasında yanağımda bir yaş.
Aynalarda kendimi tanıyamıyorum artık.
Tıpkı bir zamanlar yanağımdaki yaşı silen, şimdi sebebi olan insanları tanıyamadığım gibi.
Öyle garip gureba, öyle hissiz, öyle yabancıyım artık.
Yerlileşmeme müsaade yok, zira kapı hep açık.
Sonuna kadar.
Gidiyorum, gidebildiğim kadar.
Gittiğim her yerden ben buraya hiç gitmedim dermiş gibi çıkıyorum.
Sanki benden başka bir ben var da,
Bakıyorum öylece uzaktan bana.
Ne bu dünyayı yeterince güzel görmeme izin veriyorlar, ne de duyguların tattırdığı o güzel şerbeti yudumlayamıyorum.
Boğazımdan geçmiyor.
Boğazımda kirli düşüncelere sahiplere söylenecek tonla söz.
Anlayamayacaklar diye biriktirdim boğaz kumbaramda.
Anlaşılabilmek mi?
Bırakın ben, ben olmaktan çıkayım.
Kafamda milyonlarca soru, sırtımda hain bıçak darbeleri varken.