Sıdıka Nur ŞAFK

 Sıdıka Nur ŞAFK 

Evdeyim,

Perdenin ardından bakıyorum usulca.

Oraya evet oraya,

Çocuk parkına. 

Eskiden bakmazdım böyle uzaktan. 

Annem vardı, götürürdü beni.

Düşsem dizim kanasa

Dokunuverirdi pamuk elleriyle.

Parmak uçlarının değdiği yerde

İşte orada biterdi sızı.

 

Şimdi ne mi oldu?

Bir zamanlar düştüğüm çamura 

Hayallerim de düştü. 

Sen yoksun ya anne,

Boşaldı oyun parkının bütün sakıncaları.

Ağlayan çocuklar kaldı tek.