ÖNERİ KÖŞESİ ✨

 

TÜRKELİ ZEYBEKLERİNE

     “Ey Türk! Bu satırlarda mazinin destanlarını, hâlinin hicranlarını söylemek ve inlemek istedim. Bir keman gibi…

     Bu kemanı ana vatanın sinesinde yonttum. Tellerini kalbinin damarlarından çıkardım. İstedim ki bu sazın ahengini yalnız sen duyasın. Bu acıklı iniltiler yalnız sana dokunsun.

     Cihanın tarihi, vatanı uğrunda senin kadar uğraşan, kanını döken bir millet daha gösteremez. Senin kadar kimse kendi vatanına sahip olmaya hak kazanmamıştır. Bu vatan ya senindir ya kimsenin!...”

(MÜFTÜOĞLU, Ahmet Hikmet. 2019. Çağlayanlar. İstanbul: Karbon Kitaplar.)

YAZMIŞIM

Durulmuş kaynaktan içeyim derken

Köpük köpük taşa taşa yazmışım

Sararmış ekini biçeyim derken

Ateşin içine düşeyazmışım,

 

Adın kanat kanat geçmiş gözümden

Zikre dönmüş çıkmaz olmuş sözümden

Meşk edermiş gibi alın yazımdan

Tahtaya yazmışım, taşa yazmışım.

 

Bilmemişim ne iş ne güç ne ayıp

Kırk yıllık belalım aklı boşayıp

Hasretini meydan meydan yaşayıp

Vuslatını köşe köşe yazmışım.

 

Gezer gibi göğün yedi katını

Dörtnala sürmüşüm gönül atını

Hayallerden güzel hakiykatını

Gerçeğe yazmışım düşe yazmışım.

 

Nice âşık gelmiş derdi tatmaya

Gönül konuşturup hüner satmaya

Güzellerin defterini tutmaya

Ben senin adını başa yazmışım.

 

Gezmişim Bursa'yı Kars'ı Mardin'i

Göreceği yok önünü ardını

Bilmez insanoğlu insan derdini

Ben kurda yazmışım, kuşa yazmışım.

 

Âşık Ömer coşmuş söze gelince

Sevdiğim işveye naza gelince

Dalmış lâl olmuşum göze gelince

Kirpiğe yazmışım, kaşa yazmışım.

(Behçet Kemal ÇAĞLAR

23 Temmuz 1908 - 24 Ekim 1969)