Yunus ER-Koronavirüsün Gölgesinde Yeni Atanmış Bir Öğretmenin Hikâyesi

 Kaan Kadir ŞAHİN

MÜRDÜM DÜNYA’NIN KIRMIZI YILDIZI

 

Gecesinin ve gündüzünün savaşıydı bu belki,

Mai bir hikayeyi devam ettirir yüreği,

Nyx ve Helios'un savaşı bu, bir yunan miti. 

Gece evreni kaplarken içinde bir yüreğin,

Güneş dünyasını aydınlatmak içinde yaşattığı son umutlarla devam etti,

Renkleri unutmuştu deniz neydi? 

Peki ya yıldızlar neredeydi?

Karanlık mı galip geldi?

Dünyasını tanıyamaz oldu şimdi,

NYX dumanla kapladı atmosferi

Elinde kalan depremler ve yalnız kara güllerdi 

Lakin yalnız değildi,

Unutulan bu hikayenin 9 ay öncesinde belirmiş karakteri,

"Kadir" ile ölçüldü, 

Dünyasını aydınlatmak için çok uzaklardan evrenin en parlak yıldızlarından biri geldi. 

 

Başta kamaştı koyu kavhe gözleri,

Karanlık uyuşturmuştu onu; zayıf düşmüştü çünkü güneşi,

Gece fazlaca direndi karanlığıyla uyutmuştu evrenini

Asırlardır köklerini saran uykulardan kurtulması gerekti,

Ancak ormanları yükseldikçe güçlenebilirdi

Parlak yıldız dünyasına varınca bir şeyi fark etti,

Onunla birlikteyken güçlendi çekirdeği,

Sadece onun duyacağı şekilde seslendi yıldızına dünya

Yıldız da dinlemesini bildi,

Akan nehirlerinden, toprağındaki çiçeklerden, yorgun yeşilliklerinden ve en çok da sessizliğinden öğrendi gizlediği büyülü sözlerini

Dünyasının gizlediği son umuduyla yıldız alev aldı. 

Parlaklığıyla geceyi dahi kör etti ışığı

Etrafına sıcaklık yaydı dünyası yeniden nefes aldı 

Oluştu bir gökkuşağı etrafa böylece renkler yayıldı

Gece dayanamadı iki ruhun harmonisine  

Ağır yara aldı umutsuzluk ve gece kaçtı bir daha geri gelmemek üzere 

 

Uyan diğer yanım, ben geldim 

Gece inşallah yenildi,

Sen evrenimin dünyası, sen varlığımın güçlenişi

Senden önce simsiyah gecede ben de bilmezdim renkleri,

Yeryüzünde gördüm mor salkımları, mürdüm gülleri. 

Ben eritirim buzlarını ve ısıtırım üşümüş tenini

Akıt saklı tuttuğun nehirleri,

İnşallah kavuşturur kader bana sevdiğimi. 

Artık birbirimizin yörüngesindeyiz,

Birbirimizle daha güçlü, daha ümitli. 

 

Sandım ki geçmişin mitlerinde anlatıldığı gibi bir mucize olmalıydı,

Güller mavileşmeli ya da anka kuşu gibi yanıp güneşin saçlarından doğmalıydık  

En zoru ilk adımdı, yolu tek başına alamazdık,

Güllerinde yıkandım huzur koktum,

Yüreğimi ev bildin, huzur doldum.

 

Tüm dünyayı savursun gözlerin

Sen gülünce fırtınalar uyur. 

Hiç solmayan bir ruhun dilidir senin sözlerin, 

Gözlerin gözlerime baktığında insanlığın döktüğü tüm gözyaşları kurur. 

 

Şimdi güllerin açma vakti geldi,

Zaten senelerdir umutla bekledi,

Kalbi yenikti, adımları endişeli,

Lakin yüreğinde taşıdı onu koruyan kayıp evi,

Hapsedilen zamanlar arttıkça onu yuvası bildi,

Kim kime yurt oldu derken yeni bir dünya belirdi,

Mürdüm güllerle dolu bir yurt bu

Mor salkım ve Şiir adamın kayıp evi.